Een dagje op stap met de Blokker expresse

We vinden dat we zoveel mogelijk uit het leven moeten halen wat erin zit en daarom proberen we hel vaak iets leuks te doen. Deze keer hadden we Blokker treinkaartjes. En op zondag morgen zijn we naar Best gereden waar we in de trein gestapt zijn naar Leiden. Het was druk in de trein en we moesten  zelfs nog een paar stations staan.Hoe later het werd hoe minder druk. Tegen half twaalf waren we in Leiden waar we een route van een rondwandeling hebben. Het was een route van vijf kilometer iets waar ik vroeger niets om gaf maar wat nu toch wat moeilijker wordt. Maar paracetamol werkt nog goed dus lopen maar.
Eerst maar beginnen met koffie en een sanitaire stop. Daarna hebben we door de straten en langs de grachten van Leiden gewandeld.

 

 De stad vooral de binnenstad ademt een echte studenten cultuur uit. Veel kleine theatertjes en plekken waar mensen samen komen. Ook zie je veel huizen met een bataljon bellen aan de voordeur. Het universiteitsgebouw en de andere statige huizen geven de stad iets voornaams.

 

de boter en de vismarkt van Leiden

Het is een leuke stad maar lijkt veel op Dordrecht.Na een kleine twee uur door de binnenstad gestruind te hebben zijn we op weg gegaan naar Rotterdam deel twee van onze reis.
Via Delft Den Haag en Schiedam kwamen we eerst langs het "Kasteel" Sparta en schoven we door naar Rotterdam Centraal. een prachtig nieuw station met veel allure. Buiten gekomen via de zilveren stationshal waanden we ons in Manhattan New York de wolkenkrabbers en de allure van dit stukje stad vonden we geweldig.

 

Via en de Lijnbaan zijn we naar de Coolsingel gegaan.  Van Rotterdam hadden we een wandelroute. Met wat leuke anekdotes over de stad. We kwamen naast de beurs uit bij de Beurstraverse maar dit is een veel te deftige naam voor de Rotterdammers van "niet lullen maar poetsen" en deze straat die onder de Coolsingel ligt werd al snel de koopgoot genoemd een soort geuzenaam die nu algemeen gebruikt wordt

de koopgoot

Rotterdam heeft iets werelds het ademt vooruitgang uit en is in mijn ogen een heerlijke plek om te verblijven. Vooropgesteld dat ik het liefste gewoon in de Brabantse Kempen woon. Lekker veilig boven de zeespiegel.We waren te lang in Rotterdam gebleven maarAmsterdam is bij night ook aangenaam.Meteen op het station zie je de verschillen al het statige Amsterdam centraal en de Nicolaaskerk in de verte.Omdat we ook maar mensen zijn en we veel meer wilden dan ons lijf hebben we een  kort toertje gemaakt. Via de Beurs van Berlage naar de   Warmoesstraat en zo via de lichtjes route alleen rood licht naar de Bijenkorf daar de Dam overgestoken en de Nieuwstraat ingegaan. Dit stuk is wel het meest toeristische van Amsterdam denk ik een gewone Amsterdammer zul je er niet aantreffen.

de laurenskerk tussen de gebouwen

Rond een uur of negen waren we thuis. We hebben nog wat gegeten een hebben de rest van de avond op de bank gehangen. Ik ben nog twee dagen  moe geweest en kon geen been verzetten. tegen woensdagmiddag begon ik weer mens te worden. Ook wij moeten rekening houden dat we wat ouder worden. Het was een leuke dag waar we met veel plezier op terugkijken.

station Rotterdam

station Amsterdam

Een feestweekend

 15 februari zijn we veertig jaar getrouwd

 

Het weekend was druk maar leuk. Op 15 februari vierden we dat we 40 jaar getrouwd zijn. We hebben samen met wat familie deze heugelijke dag gevierd. Om vijf uur zijn we begonnen we met koffie en iets lekkers bij de koffie. Rond een uur of zeven hebben we met zijn allen heerlijk gegeten.
Na nog wat samen heel gezellig wat gepraat hebben was de avond al weer snel voorbij.
De veertig jaar die we samen zijn hebben ons veel goeds gebracht.

 

We hebben een fijn gezin en ook sinds een half jaar een prachtige kleinzoon.We hebben het goed gehad en nog.
 

Samen kunnen we genieten van de kleine dingen een lach van onze kleinzoon en een blij gezicht van de kinderen als we iets voor ze kunnen betekenen. Maar ook tijdens onze wandelingen die wel steeds korter worden vanwege mijn knie problemen. We gaan de laatste weken nog al eens naar de
Grote Heide de ene keer aan de Achelse kant de andere keer richting Soerendonk. Aan de Soerendonkse kant is de het landschap wat heuvelig wellicht stuifduinen. Het is daar echt mooi en ook rustig door de weeks zijn er wel een paar vliegtuigen van de de Belgische luchtmacht die overkomen maar verder is het stil.

Zondag hadden we weer een feestdag want Guus werd gedoopt

Gerard en ik vertrokken al op tijd naar Gemert waar Guus gedoopt wordt in de kerk van St Jan`s onthoofding. Het was een mooie viering en Gerard en Guido hebben samen muziek gemaakt.
Maurice was de fotograaf. Linda enRoderick zijn peter en meter.
Ik mocht ook een stukje lezen.We hebben er met zijn allen een mooie dienst van gemaakt en Guus staat nu in het grote boek ingeschreven.

Zaterdag 1 februari in de buurt van de Woensele markt.

Het lijkt wel lente.

Op zondag weer eens naar Limburg geweest.

We zijn naar Terwinselen geweest. Hier was de staatsmijn Wilhelmina gevestigd. Nu is er niet veel meer van te zien behalve een gedachtenis kapel
 Op elk  complex van de mijnen was een mortuarium want er vielen nog al eens doden bij het werk in de mijn. Bovengronds en ondergronds.Deze kapel was eerst ook een mortuarium en omdat het buiten het grondgebied van de mijn stond is het niet afgebroken toen het mijn complex afgebroken werd.Het heeft jarenlang dienst  gedaan als transformator huisje,   Op initiatief van een paar mensen is er een kapel van gemaakt. In deze kapel kunnen de overledenen herdacht worden met een kaarsje. Het leeft toch nog want er stond in het boek dat er een kaarsje opgestoken is door de kleinzoon van een mijnwerker die zijn eigen dochter nooit gezien heeft.
Buiten op een plaquette staan de namen van de omgekomen mijnwerkers in alle mijnen.
Bij deze mijn was ook een vakschool om mijnwerker te worden. Het is nu een sociale werkplaats.
Dit alles is te vinden bij Snow world in

Landgraaf


De Staatsmijn Wilhelmina was een Nederlandse steenkolenmijn die van 1906 tot 1969 gevestigd was in Terwinselen (gemeente Kerkrade). Het was de kleinste en oudste staatsmijn van Nederland.
In 1903 werd begonnen met de aanleg van Staatsmijn B, zoals de Wilhelmina in de beginfase werd aangeduid. In 1906 waren beide schachten, die volgens de bevriesmethode waren afgediept, gereed. In datzelfde jaar werd begonnen met de ontsluiting van de 162 meterverdieping, hierbij werden de eerste kolen naar boven gestuurd. Officieel kwam de Staatsmijn Wilhelmina in 1909 in bedrijf. De hoogste productie werd in 1948 bereikt, er werd toen 1.410.000 ton kolen naar de oppervlakte gebracht. De totale productie bedroeg ruim 59 miljoen ton.

Via de mijn route die langs Maasmechelen liep. Zijn we naar huis gegaan.
In Berg zijn we met het pontje de Smeermaas overgegaan.