Genieten, verdriet en jarig

Genieten doen we van Guus, elke keer als we hem zien. Hij begint al lekker te praten. Waren het eerst alleen een woord zinnen nu begint hij al met twee woord zinnen. "Schoenen aan. Jas aan. Friet eten"
En dan tegen de avond Toto kijken.
Zo af en toe gaan we een eindje met hem fietsen en dat vinden we allemaal leuk. Torens bouwen kan hij al goed maar hij is nog beter in ze weer omgooien.

 Vorige week belde Marion mijn nicht da het niet zo goed met hun vader ging. Door zijn hoge leeftijd was hij al erg broos en de griep heeft hij niet overleefd. Ome Willy de middelste van de drie boers Alewijns stierf op 92 jarige leeftijd. Op 29 juni zou hij 93 geworden zijn.
De generatie boven mij is nu helemaal weg.
Gerard merkte op dat ik nu de oudste Alewijns ben. We zijn nu het bos waarin gehakt gaat worden. Ik hoop wel dat het nog heel lang duurt voor de eerste boom valt.
Ome Willy was een echte family-man. Hij hield van zijn vrouw en kinderen en de kleinkinderen namen een bijzondere plaats in zijn leven in, Maar ook bij de kleinkinderen was hij geliefd. Een van zijn kleinzoons had op de uitvaart de stropdas van opa om. Een teken van verbondenheid.
We hebben op een waardige manier afscheid genomen van Willy, de familie was voor deze keer bijna geheel compleet. Marion, Yolande, Maarten, Pieter en Marco en dan wij met zijn vieren. Yvonne Gijs en Marcel en Nicole.
Op het laatst was Nicole toch verhinderd, op haar werk was waterschade, ze werd opgeroepen. Het was leuk om weer eens met Pieter en Marco te praten.



Het enige wat voor mij minder fijn is dat ik op de dag van de uitvaart van ome Willy jarig ben en ook nog een speciale verjaardag vier. Ik ben 65 jaar geworden. Een leeftijd waar ik dankbaar voor ben.
 Mijn bedoeling was om het bezoek op vrijdagmiddag en avond te verspreiden. Het feestje heb ik maar een dag verzet.
We hebben gezellig in de tuin gezeten. Toch speelde de vermoeidheid me wel op.
En zoals gewoonlijk heb ik weer veel te veel in huis gehaald. De gehaktballetjes, stonden warm in de magnetron en ze bleven er staan tot het bezoek weg was. We hebben ze vandaag maar bij het warm eten gegeten in een saté sausje smaakte ze toch goed. De gerookte forellen eten we morgen maar bij de lunch en de gerookte kipfilet heb ik een plaatsje in de diepvries gegeven. De nootjes liggen nog in de kelder en de chocolaatjes eten we maar zelf op.
Maar een ding had ik goed gemikt, het gebak was op twee stukken na op.

3 juni en 4 juni

 



Het zijn twee dagen die in mijn herinnering zitten. 4 juni de verjaardag van mijn moeder en 3 juni de dag dat we afscheid van haar genomen hebben in het crematorium in Heeze. het is alweer 12 jaar geleden maar omdat al die dagen zo dicht bij elkaar zitten heb ik er wel erg in.
Op mijn moeders verjaardag bloeien de wilde margrieten altijd. Daarom ben ik vandaag op mijn fiets gestapt en een boeketje wilde margrieten gaan plukken. Ze staan vlakbij in de berm.

We zijn alweer een tijdje terug van vakantie.

En het gewone leven is weer begonnen. De vakantiewas ligt al lang weer in de kast. Gerard is weer naar de harmonie op maandag en ik pas op maandagavond op Guus. We zijn onze zondagse uitstapjes ook weer wezen maken. Vorige week naar Diepenbeek in de buurt van Genk en afgelopen zondag naar Bocholt. Bocholt was prachtig een mooie niet al te lange wandeling van bijna 6 km door een bos wat eens moeras was. Er is een pad aangelegd dus je loopt niet helemaal door het natte gedeelte.
De Smeetshof is een uitgestrekt waterrijk gebied in Bocholt op de grens van Nederland bij Weert. het Smeetshof is een onderdeel van het project Kempen-Broek. Het landschap is divers. het moeras ligt voor een deel in het Nederlandse gebied.reigers vliegen af en aan en ook de eenden en de ganzen zie je goed.

Wat verderop zagen we een reebok staan. het woei nogal en hij kon ons vast niet ruiken anders was hij al lang weggeweest. We liepen over een knuppelpad en zagen in het gras iets donkerbruin met zwarte strepen bewegen. We stonden meteen stil om te kijken wat het was we dachten aan een otter of zo iets maar het bleek een jong zwijntje te zijn. Het liep snel weg toen hij ons in de smiezen had. Een eindje verderop staat een prachtige koningsvaren. En bij het volgende water staan de paarden en de runderen. We moesten nog door een weide banjeren voor we weer bij de auto aan kwamen. We hebben genoten van deze tocht.