De tijd gaat voorbij

Het is deze week precies 10 geleden dat onze moeder overleed. Het was 10 jaar terug veel mooier weer en moeder voelde zich al een tijdje niet zo goed. Ze had het vaak benauwd en haar suiker was veel te hoog maar daar had ze zelf geen erg in, "ze zeggen dat mijn suiker te hoog is maar ik voel niks" maar het ging toch goed mis op een morgen. Moeder zei nog wat en het andere moment lag ze op grond. Het was wel even spannend twee ambulances voor de deur en moeder ging mee naar het ziekenhuis. Ze eigenlijk niet goed meer bij bewustzijn geweest. Na een paar dagen hebben we voorgoed afscheid genomen moeder heeft ons allemaal nog eens goed aangekeken en na een diepe zucht was ze weg, "Het is gedaan"zei ons vader toen we  op de monitor allemaal rechte strepen zagen.
10 jaar is een hele tijd. Altijd blijft ze in de herinnering en heel vaak denk dat zou mijn moeder zo gedaan of gezegd hebben. "terug naar van Dam" als er iets fout was met het naaiwerk en we begonnen weer opnieuw.
Met het naaiwerk heeft ze geleerd om de coupenaden weg te laten in een rok en een tailleband aan te knippen. Ik heb dit kunstje ontelbare malen toegepast met succes, want het scheelde ook weer een rits inzetten en de taille was altijd goed. De laatste jaren waren zwaar voor ons moeder haar krachten namen af maar ook haar geest liet het afweten ze wist het allemaal niet zo goed meer. Van de intelligente vrouw die ons moeder was bleef niet veel meer over. Dit was wel het allerergste wat haar is over komen, dat ze het niet zo goed meer wist.
De herinneringen die ik aan haar bewaar zijn de mooie dingen en de goede band die ik met haar had.
Samen naar de stad gaan en dan onze goede kleren aan heen met de bus en te voet terug.  Koffie drinken in de stad. Op vrijdag naar de markt en weer later naar de Bohamij en naar de Greef in Stiphout.
Ons moeder die altijd thuis was je hoefde nooit een afspraak te maken. Guido en Maurice konden we altijd wel voor een uurtje achterlaten. Ze werd ook wel eens boos want de vier kleinkinderen waren naar boven gegaan en hadden ze kostelijk vermaakt tot dat oma er achter kwam dat de jongens haar mouwophouders als katapult gebruikt hadden. Als uitgelubberde veren lagen ze boven op de kast. Ik denk nog vaak aan haar en als ik iets niet meer weet bijv een recept dat ik lang niet meer gemaakt heb dan mis ik ze best wel want ik kan het niet meer vragen.

Pinksteren,

Ga en vertel van Jezus, dat is dat is de Pinksterboodschap. Gegaan zijn we wel maar we hebben de boodschap niet verkondigd.

strandje aan de Lek

Dit keer stond onze toer weer in het teken van de rivieren. Deze keer was de Lek aan de beurt. We zijn via de snelweg naar Ameide gereden en via de Lekdijk naar Schoonhoven. Je rijdt dan heel veel langs het water en het prachtige rivierenlandschap. Bij Ameide was een recreatieplaats aangelegd. Je kon er in het gras zitten, caravan een dagje neerzetten en ook vissen in de Lek, Zelfs was er een Polsstok schans.  Dat werd op zondag niet gedaan. Toiletten en de frietkraam ( op zijn Hollands "patatkraam") waren  er ook. Wij hebben er onze middagboterham opgegeten en hebben genoten van het water en de boten die voorbij kwamen.
Na de middag via de Lekdijk naar Schoonhoven.

 In Schoonhoven moesten we over de pont en weer via een dijk naar Kinderdijk. Van de winter waren we al een keer naar Dordrecht geweest en ook even langs de weg de molens va Kinderdkijk gezien.
 Maar nu alles groen is ziet het er heel vriendelijk uit. We konden onze auto heel gemakkelijk kwijt aan de straat er reed iemand weg. Ga je aan de Dijk staan betaal je € 5,-- we zijn een commercieel volkje geworden. Gelukkig mocht je nog wel gratis over de de dijk lopen.

We zijn over de dijk gelopen en voelden ons echt toerist met de toeristen veel Aziatische mensen maar ook Engels, Zweeds en Spaans hoorden we. En al die talen die ik hoorde deden me ook aan Pinksteren denken.
Onderweg op de dijk kwamen we nog twee Mormonen tegen ook zij hadden het Pinksterverhaal verteld.

Kinderdijk werd door twee besturen tegen het water beschermd, de Overwaard (aan de oostkant van de Middelkade) en de Nederwaard (aan de westkant van de Middelkade). De Nederwaard bouwde in 1738 acht molens, stenen grondzeilers. De tweede molen is toegankelijk voor het publiek. De Overwaard bouwde in 1740 ook acht molens, dit waren achtkante grondzeilers. Kinderdijk was de eerste Nederlandse plaats met een elektriciteitsvoorziening, in 1886.

Over de ontstaansgeschiedenis van de naam Kinderdijk doen verschillende verhalen de ronde. De oorspronkelijke naam van het dorp is "Elshout". 

 

 

1. Het bekendste verhaal over het ontstaan van de naam Kinderdijk gaat terug naar 1421 tijdens de grote St. Elisabethsvloed. Toen de ergste storm geluwd was ging men de dijk op om te kijken, wat er te redden viel en zag men in de verte een wiegje aan komen drijven. Men had geen hoop, dat daarin nog iets levends zou zijn, maar toen het dichterbij kwam, zag men beweging. Nog dichterbij gekomen zag men, dat een kat het wiegje in evenwicht probeerde te houden door heen en weer te springen zodat er geen water in het wiegje kon komen. Toen het wiegje uiteindelijk vlak bij de dijk was, viste men het wiegje op en bleek er nog een baby in te liggen die, rustig en droog, sliep.
2. Een ander verhaal vertelt dat de naam Kinderdijk ontstaan is doordat de dijk die er door heen loopt met behulp van kinderarbeid tot stand is gekomen.
3. Weer een ander verhaal vertelt, dat er een zekere Jan in een groot huis nabij Kinderdijk (Elshout) woonde. Deze Jan had veel kinderen en werd daarom 'Jan der Kindere' genoemd. Later hebben de mensen het gebied waar hij woonde Kinderdijk genoemd.
4. Nog een andere verklaring is dat de betrokken dijk laag was ten opzichte van omringende dijken. De dijk was dus een kleiner exemplaar, een kind dus.

Molens

De molens van Kinderdijk staan sinds 1997 op de Werelderfgoedlijst van UNESCO. De 19 windmolens zijn verdeeld in een rij van acht molens aan de Nederwaard (dit zijn de ronde stenen molens), een rij van acht rietgedekte achtkanters aan de Overwaard, met daarnaast een wipmolen; de Blokweerse molen^[1] die de polder Blokweer bemaalt en in de polder Nieuw-Lekkerland twee rietgedekte achtkantige molens.

Zie Kinderdijkse molens voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

De plek is van internationale waarde, niet alleen vanwege de windmolens, maar omdat alle technologie van waterbeheer vanaf de middeleeuwen hier dicht bij elkaar te zien is. Er zijn dijken, opslagreservoirs, moderne pompstations en administratieve gebouwen. Zo ligt het gemeenlandshuis van de Overwaard aan het einde van de Lage Boezem en tegen de Lek aan. Dit pand bestond al eerder, maar werd in 1644 als gemeenlandshuis in gebruik genomen. Het gebouw wordt tegenwoordig gebruikt als representatief gebouw van het waterschap Rivierenland.
Het gebied is een beschermd dorpsgezicht.


 

Het was weer een drukke week

Op zondag hebben we de verjaardag van Gerard gevierd. Onze dag begon al vroeg. Guido en Steffie hebben we opgehaald van het vliegveld in Düsseldorf, ze zijn nog een dag of tien naar New York geweest. Hun laatste reisje met zijn tweetjes. Om half tien waren we al weer thuis. We hebben gezellig ontbeten, het was eigenlijk een vroege lunch.We hadden ons bezoek gevraagd om rond een uur of vier te komen dan konden ze meteen mee eten. Ik had een grote pan hete kip gemaakt en iedereen die langskwam kon een vorkje mee prikken.

Maurice was net bij ons toen hij Mia aan zag komen rijden en we konden onze ogen niet geloven. Henk en Mia hadden we niet verwacht. Henk was  7 mei uit het ziekenhuis ontslagen na een hart operatie, hij heeft 3 omleidingen en dit allemaal totaal onverwacht.
Het was gezellig en Henk vertelde over zijn avontuur en dat hij niet naar Mallorca kan waar hij zich zo op verheugd had. Ze gaan er muziek maken met de band.
De rest van het bezoek kwam rond een uur of vier en na de koffie en de taart zijn we gaan eten.
Sjan kwam samen met Caroline. Rond negen uur was iedereen naar huis en we hadden een gezellige dag gehad.En maandag begon het circus weer. Gerard naar de campus ik druk met mijn wijk en de activiteiten commissie en om 12 uur naar het zwembad. We komen onze dagen goed door. Soms hebben we het idee dat de weken en de dagen voorbij vliegen.
We genieten van onze dagen. Gezellig samen ontbijten en dan gaat ieder zijn eigen weg.
En bij de lunch zien we elkaar weer als Gerard niet naar de campus is.

met Zelda op zoek naar de Siegfrielinie

Als eerste zagen we in Duitsland de Muziekkapel die een serenade ging brengen bij de plaatselijke gilde koning.


 Op donderdag Hemelvaart zijn we op zoek gegaan naar de siegfriedlinie, het was jammer want we konden er niet veel van vinden. We zijn naar Hürtgenwald geweest dit is onder Aken in de buurt van Monschau. In deze streek is heel veel gevochten tijdens WO II. En er zijn veel doden gevallen wat ook de aanwezigheid van veel kerkhoven verklaart.
Er is wel een wandeling maar met mijn min of meer zondagse schoenen kon ik niet wandelen en Zelda houdt al helemaal niet van lopen. Zodoende hebben we niet veel gezien maar wel een mooie natuur. Opeens vonden we een verwijzing naar het museum.

 Daar stond nog een kanon buiten het museum was op deze gesloten we konden hier ook geen verdere informatie verkrijgen.

 Na afloop van de tour hebben we bij Zelda gegeten en heerlijk gesmuld van lekkere gefillte Fisch. Dit kan ze o zo lekker klaarmaken.

Verschillende feestelijke activiteiten staan weer voor de deur.

De Oranjemarkt stond ook weer voor de deur. Mijn taak hierin is niet meer zo groot. Ik maak wat foto`s en verricht wat hand en spandiensten.

Voor de middag heb ik de opening vastgelegd. Ik ben naar de onthulling van de kroningsboom op het Past Vekemansplein in Oerle gegaan en daarna naar de jaarlijkse lunch voor de gedecoreerden. De lunch is wel aardig maar het is druk en het duurt lang de toespraken die er bij horen zijn vaak lang want iedereen moet voorgesteld worden die een lintje krijgt. Dat is ook erg leuk om te horen hoe de 'overval' plaatsgevonden heeft. Na afloop ben ik me gaan omkleden en ben de Oranjemarkt opgegaan. Het was erg leuk om te zien dat het weer druk was en erg gezellig.

Op 4 mei zijn we Ans de moeder van Steffie wezen feliciteren en om 18.00 waren we bij de dodenherdenking van de Philips mensen  die gevallen zijn in de tweede wereldoorlog.
Het was een eenvoudige ( te eenvoudig maar wel waardig) ceremonie. Ronald Ligthart moest de Last Post blazen en hij doet dat namens de Philips harmonie zodoende waren we er ook bij.

 

Op zondag zijn we naar ' het front' geweest. Ons einddoel was Bastogne we zouden naar het bois de la paix gaan. We zijn hier al eens geweest en Sjan was mee, we hebben op deze manier haar verjaardagscadeau ingelost.

Bezoek : Monument, Natuurreservaat/-Gebied

Bois de la Paix (Bos van de Vrede)

©¿Administration communale de Bastogne.

• Adres:
  
  Bois de la Paix 
  6600 BASTOGNE (BIZORY) 
• KAARTEN: Google Maps

De 4.000 bomen die er staan, zijn op de vijftigste verjaardag van de Slag om de Ardennen geplant. Deze bomen zijn opgedragen aan de Amerikaanse veteranen die gevochten hebben in de Ardennen, aan de Belgische strijders en aan de militaire en burgerslachtoffers van de winter 44-45. Elke veteraan die in 1994 in Bastenaken terugkwam, heeft een boom gekozen die voor altijd zijn naam zal dragen. Het "Bois de la Paix" heeft op de grond de tekening van het embleem van UNICEF : de moeder met kind, die de menselijke tederheid symboliseert. Deze afbeelding is alleen vanuit de lucht te zien. De boomsoorten in dit bos bestaan voornamelijk uit lijsterbessen, berken, beuken en eiken.

Geopend : doorlopend, het gehele jaar.
Bereikbaar : Route : via de E411, de E25 en de N4, afrit Bastenaken, dan richting Mardasson, Bizory - TEC : bus tot Bastenaken (Bizory ligt 4 km verderop).
Toegang vrij en gratis.
Rondleidingen ter plaatse verklarende borden.

Het was een prachtige dag en dan zijn de Ardennen er mooi. De bomen met hun lichtgroene blaadjes paardenbloemen in de wei af en toe een pinksterbloem.

we hebben hier in de buurt al eens gezocht maar nu staat er een bord bij Bois Jacques.

Deze plaats is bekend van het Ardennen offensief in 1944.