Het is wel geen echt kerstweer. Maar vandaag 25 december vieren we de geboorte van Jezus. Een klein kind in doeken gewikkeld. Het kwam ruim 2000 jaar geleden ter wereld. En toen waren er mensen op de vlucht en was er geen plaats in de herberg. In al die jaren is er weinig veranderd al vinden wij het nu een onzekere wereld waarin we leven. Oorlogen en aanslagen en mensen op drift. Maar het gaat zo al eeuwen.
Wat me het meest pijn doet is dat er mensen roepen. 'geen asielzoekers' geen vluchtelingen bij mij in het dorp. Ze hebben een telefoon, dus het zijn geen vluchtelingen. Maar veel meer als de telefoon en wat geld hebben de meeste niet bij zich. Als je ziet hoe steden in Syrië door geweld kapot gemaakt zijn en je mee moet gaan vechten tegen je eigen mensen. Dan snap ik wel dat mensen gaan. Er is geen uitzicht op het einde van de oorlog IS is levensgevaarlijk.
Wil jij daar leven ? Ik heb de afgelopen twee dagen naar een programma gekeken waar de vluchtelingen aan komen en waar ze naar toe willen. De oversteek naar Engeland is wel een hele grote barrière. Een dorp waar mensen in erbarmelijke omstandigheden verblijven. Mensen die met kinderen moeten wachten op de trein.Ik krijg er een naar gevoel van.
Mensen die een zwem-uitje organiseren worden gedwarsboomd en wie het hardst roept krijgt gelijk.
Gelukkig zijn er ook hele goede voorbeelden in Veldhoven komen ook vluchtelingen en er zijn al meteen 35 vrijwilligers aangemeld die willen helpen om het leven van de mensen wat makkelijker te maken. Dat geeft me een goed kerstgevoel.
We hebben het met de kerstdagen rustig gehad we zijn de eerste kerstdag met zijn tweetjes. Gerard heeft voor een mooi kerstontbijt gezorgd en we zijn zoals we altijd doen kerststallen gaan kijken. Dit keer in de Belgische Kempen. In de omgeving van Turnhout zijn heel veel kerststallen ze staan buiten op een plein of bij de kerk. Allemaal een soort houten huisje maar wel heel netjes. Bij de een zijn de poppen wat mooier. Maar over het algemeen ziet het er heel goed uit. Het weer was niet bijzonder het regende dus zijn we niet bij alle stallen uit de auto gegaan. Van Turnhout zijn we overgestoken naar Weelde en zo naar Hoge Mierde en Hoogeloon en vandaar naar huis.
Ons kerstdiner bestond uit wokken, Het was lekker en niet al te veel werk. Zo zijn we de dag doorgekomen.
Dankbaar dat we samen zijn en onze kinderen het goed hebben,
De onderlinge verhoudingen prima zijn en we vol verwachting uitzien naar ons nieuwe kleinkind eind januari. Onze kerst kan niet meer stuk.
 |
| Als een echte jongen met steentjes gooien en met 'motor'off the road. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten